(10χμ κολύμπι, 510χμ ποδηλασία, 20χμ ανάβασης – κατάβασης Ολύμπου)
Μοναδικός σκοπός της αθλητικής μας παρέας, που αγαπά και υπηρετεί με πάθος τις υπεραποστάσεις, ήταν η στοιχειώδη ηθική συμπαράσταση στα παιδιά που νοσούν από καρκίνο και δίνουν την δική τους μάχη μαζί με τον οικογενειακό τους περίγυρο. Μία μάχη τεραστίων διαστάσεων, μια κατάθεση ψυχής, που απλόχερα μπολιάζει και σε εμάς τους αθλητές για να κάνουμε το επόμενο βήμα. Η έμπνευση (ξενώνας Φλόγας-κορυφή Ολύμπου) είχε «κουρνιάσει» στο μυαλό μου από το 2014, στα 63 μου χρόνια.Στόχος μας λοιπόν, ήταν η συμβολική εκκίνηση από τον ξενώνα του Συλλόγου Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια «ΦΛΟΓΑ» στην Αθήνα για να μεταφέρουμε και να υψώσουμε τη σημαία της ΦΛΟΓΑΣ και της Ελπίδας για ΖΩΗ στο υψηλότερο σημείο της Ελλάδας.
Δευτέρα, 14/9/2015, στις 9 το πρωί και παρουσία της προέδρου της ΦΛΟΓΑΣ κας Τρυφωνίδου, ξεκίνησα την ποδηλασία μαζί με τον τριαθλητή Γιάννη Μάντη και τον ποδηλάτη υπέρ αποστάσεων Ηλία Σπέη. Συνοδός και οδηγός με Ι.Χ που έφερε εμφανή τα λογότυπα της ΦΛΟΓΑΣ ήταν ο Σπαρταθλητής Θανάσης Κανελλόπουλος.
Μετά από 2 ώρες φτάσαμε στις παραλίες Πάχης-Βαρέων στα Μέγαρα και κολύμπησα τα 10 χλμ σε 4 ώρες και 35 λεπτά, με θάλασσα ελαφρώς ταραγμένη. Με συνόδευε ο Γιάννης Μάντης που κολύμπησε μαζί μου 4 χιλιόμετρα, και ο Ηλίας Σπέης με το κανώ του για την τροφοδοσία μου. Το κολύμπι ήταν προγραμματισμένο για Αλεποχώρι-Ψάθα αλλά το αποκλείσαμε για τα πέντε (5) βόρεια μποφόρ του.
Αμέσως συνεχίσαμε την ποδηλασία μέσω Αλεποχωρίου-Βιλίων–θήβας–Λειβαδιάς για να φτάσουμε στην Αμφίκλεια. Μετά από 205 ποδηλατικά χιλιόμετρα και 10 χιλιόμετρα κολύμβησης κοιμηθήκαμε μόνο 2:30 ώρες.
Στις 4 το πρωί ξεκινήσαμε μέσω Μπράλου–Λαμίας–Στυλίδας-Βόλου-Λάρισας και φτάσαμε στο Λιτόχωρο για να κοιμηθούμε. Κατά την ποδηλατική μας διάσχιση σε Θήβα –Βόλο-Λάρισα, είχαμε ανάλογες προγραμματισμένες συγκεντρώσεις υπέρ της ΦΛΟΓΑΣ με παρουσία τοπικών ΜΜΕ, όπως και την παρουσία δεκάδων φίλων δρομέων ποδηλατιστών που για αρκετά χιλιόμετρα μας καλωσόριζαν και μας ξεπροβόδιζαν από την πόλη τους. Πρόβλημα παρουσιάστηκε στην εθνική οδό Λαμίας-Βόλου, μετά τα διόδια Στυλίδας, όπου η τροχαία μας έβγαλε στον πολύ επικίνδυνο στενό παράδρομο (γιατί τα ποδήλατα απαγορεύονται στους εθνικούς δρόμους). Αυτό συνέβη και στο επικίνδυνο πέρασμα των Τεμπών, (χωρίς παράδρομο) που λόγω έλλειψης περιπολικού τροχαίας για συνοδεία (λόγω…προεκλογικών(!) συγκεντρώσεων), μεταφέραμε τα ποδήλατα 10 χλμ με το δικό μας αυτοκίνητο.
Στις 8 το πρωί της Τετάρτης, ξεκίνησα με τον Θανάση Κανελλόπουλο από τη θέση Πριόνια (υψόμετρο 1.100μ) για να καλύψουμε τα σκληροτράχηλα ανηφορικά μονοπάτια των 10 χλμ μέχρι τον Μύτικα, στα 2917μ. Μετά από 6 χλμ φτάσαμε στο καταφύγιο «Αγαπητού» (2.200μ), σε 2 ώρες και 10 λεπτά. Μετά τα 2.500 μέτρα, η έλλειψη οξυγόνου, συν την διήμερη σωματική μου κόπωση και το σακίδιο στην πλάτη, έφερε ατονία και ζαλάδες με αποτέλεσμα να αργοπορώ τα βήματά μου. Ωστόσο ξαναβρήκα τις δυνάμεις μου άμεσα αφού έφαγα και ενυδατώθηκα. Φτάνοντας στη θέση «Σκολιό», από το νότιο τμήμα, μπήκαμε πλέον στο δυσκολότερο κομμάτι που χρειάζεται αναρρίχηση. Χωρίς κρίκους και σχοινιά, σε 30 περίπου λεπτά μαζί με τον Θανάση, κατέκτησα τον Μύτικα για 6η φορά .Και όλα αυτά αγκαλιάζοντας με τα τέσσερα… και πάντα μπρούμυτα τις πολύ επικίνδυνες κάθετες πλάκες της χαράδρας που οδηγούσαν προς την κορφή . Η επιστροφή έγινε από την βόρεια μεριά από το επίσης γνωστό και επικίνδυνο «Λούκι», με στυλ ανάσκελο αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας και πάλι σαν έμβολα χέρια και πόδια. Ολοκληρώσαμε την όλη προσπάθεια του μυθικού Ολύμπου σε 10 ώρες, με την κατάβαση να με δυσκολεύει περισσότερο, δεδομένης της αναπηρίας στο δεξί μου πόδι από το τροχαίο του 2008.
Ευχαριστώ από καρδιάς τους συναθλητές συνοδούς μου που χωρίς την παρουσία τους δεν θα κατάφερνα να ολοκληρώσω την τριήμερη προσπάθειά μου. Ευχαριστώ επίσης φίλους και σωματεία πού κατέθεσαν χρήματα στη Φλόγα και όλους εκείνους που πλεύρισαν με αγάπη την αθλητική–κοινωνική μας εκδήλωση για τον κοινό ιερό σκοπό. Τέλος ευχαριστώ την οικογένειά μου που ενώ γνωρίζει πόσο δύσκολες και επίπονες είναι τέτοιες προσπάθειες, βρίσκεται πάντα στο πλευρό μου και μου συμπαραστέκεται.
Τάσος Σταθόπουλος