Γράφει η Γεωργία Πολιτοπούλου
Όλοι γνωρίζουμε πλέον τη συμβολή της άθλησης στη διατήρηση της υγείας μας σε καλό επίπεδο. Είναι επίσης απαραίτητο πριν ξεκινήσουμε την οποιαδήποτε δραστηριότητα να συμβουλευτούμε το γιατρό μας για να μας εξετάσει και να μας δώσει κάποιες συμβουλές για το τι θα πρέπει να αποφύγουμε ή για το τι είναι πιο κατάλληλο για μας σε περίπτωση που υπάρχουν κάποια προβλήματα υγείας.
Πολλοί από μας ξεκινάμε τότε κάποιο προπονητικό πρόγραμμα με περισσό ενθουσιασμό και ανυπομονούμε να δούμε τα αποτελέσματα άμεσα. Για να βοηθήσουμε μάλιστα την κατάσταση προσπαθούμε συνήθειες χρόνων να τις αποβάλλουμε μέσα σε λίγες ημέρες ξεχνώντας ότι το σώμα μας μπορεί να μην δείχνει τον ίδιο ενθουσιασμό και τη δυνατότητα προσαρμογής. Και τότε πέρα από την κούραση ή την απογοήτευση που μπορεί να καιροφυλακτεί, ακόμη χειρότερα ένας τραυματισμός μπορεί να μας στείλει «στον πάγκο» για πολύ καιρό.
Οι τραυματισμοί είναι ίσως το πιο δυσάρεστο γεγονός στην πορεία ενός αθλητή. Ίσως αρκετοί από εμάς που μας αρέσει το τρέξιμο έχουμε βρεθεί μακριά από αυτό εξαιτίας ενος τραυματισμού. Ας δούμε πώς θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε καλύτερα αυτή την «άχαρη»περίοδο της αποθεραπείας και της επιστροφής στο τρέξιμο.
Γενικά, οι τραυματισμοί συμβαίνουν όταν το πρόγραμμα προπόνησης δεν είναι ισορροπημένο ή όταν, από υπερβάλλοντα ζήλο, πιέζουμε τον οργανισμό μας περισσότερο από ό,τι αντέχει. Ένα πρόγραμμα μπορεί να μην είναι ισορροπημένο όταν επίσης δεν αφιερώνουμε επαρκή χρόνο για ξεκούραση και αποκατάσταση. Επίσης μπορεί να υπάρχει ανισορροπία μεταξύ προπονήσεων που καταπονούν το σκελετικό, το μυϊκό και το καρδιοαναπνευστικό σύστημα ή ανισορροπίες ανάμεσα στις διάφορες μυικές ομάδες για την υποστήριξη της απαραίτητης τεχνικής για το τρέξιμο.
Γενικά πάντως, θα πρέπει να αναπτύξουμε την ικανότητα να «ακούμε»το σώμα μας έτσι ώστε να αποφεύγουμε τους τραυματισμούς. Σίγουρα η πρόληψη είναι πάντα η καλύτερη θεραπεία.
Θυμηθείτε:
- Να δώσετε στο σώμα σας την ευκαιρία να επικεντρωθεί στην αποκατάσταση του τραύματος. Χαλαρώστε! Το να ανησυχειτε διαρκώς δεν έχει νόημα. Και σε καμιά περίπτωση μην τα βάζετε με το σώμα σας επειδή «σας πρόδωσε». Ζητήστε τη βοήθεια ενός έμπειρου ιατρού ή φυσιοθεραπευτή για την επιλογή της σωστής θεραπείας και θεωρείστε αυτή την περίοδο σαν περίοδο αναγέννησης.
- Δεν υπάρχει λόγος να διαταράξετε τις καθημερινές σας συνήθειες εκτός και αποτελεί ιατρική οδηγία.
- Η άσκηση θα πρέπει να ξεκινήσει από τη στιγμή που μπορείτε να περπατάτε δυναμικά χωρίς να αισθάνεστε καθόλου πόνο. Το περπάτημα αποτελεί μια καλή αρχή. Δεν ισοδυναμεί βέβαια καρδιοαναπνευστικά με το τρέξιμο, είναι όμως καλύτερο από το τίποτα, επειδή ξεκινά τη διαδικασία λειτουργίας των συνδέσμων, των τενόντων, των μυών και των οστών προετοιμάζοντάς τα για το τρέξιμο. Εναλλακτικά μπορείτε να κάνετε κολύμπι σε πισίνα ή ποδήλατο.
- Το περπάτημα πρέπει να είναι ζωηρό και ο βηματισμός όσο πιο μεγάλος γίνεται, ενώ το τρέξιμο πρέπει να είναι χαλαρό και ο βηματισμός πολύ μικρός. Από τη στιγμή που μπορείτε να το κάνετε αυτό , είναι ώρα να αντικαταστήσετε το περπάτημα με ένα πιο γρήγορο τρέξιμο.
- Το πολύ χαλαρό τρέξιμο μπορεί να είναι πραγματικά αρκετά ευχάριστο, αν απλά επικεντρωθείτε στο χρόνο και παραδεχθείτε το γεγονός, ότι άσχετα με το αν τρέχετε γρήγορα ή αργά η 1 ώρα είναι 60 λεπτά τρεξίματος που σας οδηγούν, έστω και αργά στο στόχο σας.
Απο το περιοδικό Runner, Τεύχος 15