Το χωριο μου:
Ουστερλυ Ροουντ Αισλαντ – Αυτη η γραφικη ησυχη πολη της Νεας Αγγλιας αγκαλιασμενη απο τον Ατλαντικο Ωκεανο και παρεα απο τα αγρια και πολλες φορες ηπια παιχνιδιαρικα κυματα, ειναι το σπιτι μου. Εκει οι πρωινοι επισκεπτες ειναι οι ολολευκοι γλαροι, και η φυση κανει την καλυτερη ζωγραφικη στον πινακα του ουρανου με τις χρυσοκοκκινες ανατολες της. Τα βραδακια, το μικρο λιμανακι γεμίζει βαρκουλες και γιοτς, και φθανουν οι τουριστες κυνηγοντας να αντικρυσουν και να φωτογραφησουν το ηλιοβασιλεμα που μαγευει. Το χωριο μου εχει παγοδρομιο, οινοποιεια, οικογενειακα καταστηματα, καταπρασινα παρκα, και εξαιρετικα εστιατορια για να ικανοποιησουν το καθε γουστο επισκεφτων. Για τους αθλητες στην καρδια, μιλια και μιλια κοντα στην παραλια απλωνονται για να προσφερουν ποδηλασια, βαδισμα και τρεξιμο.
Η ιστορια μου γραφτηκε για να αναφερω και στο χαρτι τις περιπετειες και τα εκατονταδες μιλια που ετρεξα το 2016 με παρεα τις ανατολες στον πινακα του ουρανου, τα δροσερα αερακια, την μουσικη της θαλασσας και την ατελειωτη ομορφια στην δυση του ηλιου.
Στατιστικα Στοιχεια Τρεξιματος:
Το 2016 ηταν ενας πολυασχολος και γεματος δραστηριοτητα χρονος. Συνολικα διανισα 2.028 μιλια, απο τα οποια τα 1.654 ηταν μιλια τρεξιματος και τα 374 ηταν μιλια βαδισματος. Ελαβα συμμετοχη σε 73 αγωνες τρεξιματος. Μεσα σε αυτους υπηρξαν αγωνες αποστασεων 5, 10, και 4 χιλιομετρων, 21 και 42 χιλιομετρων. Ετρεξα 15 ημιμαραθωνιους και 2 μαραθωνιους. Το κοστος εγγραφης εφτασε τα 2.550 δολλαρια. Οι αγωνες περιλαμβαναν πολιτειες της Νεας Αγγλιας οπως Κοννεκτικατ, Ροουντ Αισλαντ, Μασσαχουσετη και Νιου Χαμσιρ. Στην συμμετοχη μαραθωνιων, ταξιδεψα τον Ιουνιο στην Ντουλουθ της Μιννεσοτας και τον Οκτωμβριο στην Αθηνα. Ελαβα αρκετες αναγνωρισεις για την ηλικιακη κατηγορια μου. Ελαβα 6 αναγνωρισεις σε τριτη θεση, 2 αναγνωρισεις σε δευτερη θεση, και 6 αναγνωρισεις σε πρωτη θεση. Οι κυριοτερες αναγνωρισεις εγιναν στον Μαραθωνιο της Αθηνας που πηρα πρωτη θεση στο γκρουπ των γυναικων της ΗΠΑ στην ηλικιακη κατηγορια. Επισης ελαβα δευτερη θεση στην γενικη καταταξη για τον αγωνα Τριπλ Θρετ (1 μιλι, 5 χιλιομετρα και ημιμαραθωνιος). Στον αγωνα Χειμερινη Αθλητρια, πηρα πρωτη θεση σε βαθμου Ασημι.
Αγαπημενα τρεξιματα σε αγαπημενα μερη:
Σε πολεις του Κοννεκτικατ: Απο την σκεπαστη γεφυρα του Αντοβερ, στον στιβο του Τολλαντ, στην αστραφτερη λιμνη του Εαστ Χαμπτον, στα αρχοντικα παλατια του Γκρινουιτς, στις καταπρασινες πεδιαδες του Γκραμπι, στα βραχωδη μονοπατια του Μπολτον, στην πανεπιστημιουπολη του Στορς, στις ολολευκες ακτες του Εσσεξ, στα ομορφα αλογα στις φαρμες του Ντουραμ, στις πλαγιες λεβαντας του Κιλλινγορθ, στις κοκκινες τουβουλενιες διπλοκατοικιες του Εαστ Χαβεν, και στα φιλοξενα παραλιακα σπιτακια του Νοργοκ, το Κοννεκτικατ ειναι ενα μικρο πολυτιμο διαμαντι στην Ανατολικη Βορεια Αμερικη. Προσφερει πλειθωρα απο φυσικες ομορφιες που δεσμευουν ολες τις αισθησεις των δρομεων πληρως.
Σε πολεις της Νεας Αγγλιας: Η επισκεψη μου στην ομορφη πολιτεια του Νιου Χαμσιρ μου επετρεψε να επιβραδυνω τον καθημερινο γρηγορο ρυθμο της ζωης μου και να σταματησω για λιγο και να «μυρισω τα τριανταφυλλα». Η παρουσια μου καθε φορα εκει μου χαριζει σε αφθονια αυτη την χαρωπη αυρα. Το 2016, επελεξα να τρεξω σε δυο ημιμαραθωνιους στο φιλοξενο Νιου Χαμσιρ. Ο ημιμαραθωνιος με το ονομα Μεγαλη Λιμνη, αρχισε και τερματισε στην λιμνη Γουναπεσσακι. Η λιμνη με αναγκασε να σταματησω πολλες φορες πανω στην διαδρομη, να τραβηξω φωτογραφιες και να την θαυμασω απο κοντα. Οι απαλοι καταπρασινοι λοφοι, εμπιστοι φρουροι της λιμνης, προσθεταν στην μαγεια της, καθως και τα τεμπελιαρικα καραβακια που προχωρουσαν ξεγνοιαστα με σιγανο ρυθμο. Τον Δεκεμβριο, ξαναβρεθηκα για αλλη μια φορα στην γαληνη, ηρεμια και ησυχη ζωη του Νιου Χαμσιρ για τον ημιμαραθωνιο του Αι Βασιλη. Μας χαρισαν κοκκινα γαντια και καπελα για την συμμετοχη και τα ειχαμε πληρη αναγκη, γιατι το κρυο ηταν τσουχτερο. Η διαδρομη ηταν μια δυσκολη πορεια που καταφερε να αμφισβητησει ακομη και τους καλυτερους δρομεις. Αλλα η φυσικη ομορφια του τοπου, γαληνεψε και ελλατωσε τον πονο, και εδιωξε την κουραση. Υπαρχει κατι που πρεπει να ειπωθει για την εμπλοκη του νου που επιτρεπει ολες τις αισθησεις να ερθουν μαζι για την βολτα. Το μονο που μενει πισω και ευτυχως ειναι ο επιμονος πονος.
Ντουλουθ Μιννεσοτα: Ο Μαραθωνιος της Γιαγιας καθως ονομαζεται υπηρξε για χρονια στο «καλάθι» μου. Μολις εγινα γιαγια, αποφασισα να δηλωσω συμμετοχη και να ταξιδεψω στην Μιννεσοτα για τρεξιμο. Θα θελα να εξηγησω λιγο την ονομασια αυτου του μαραθωνιου. Δεν ονομαστηκε Μαραθωνιος Γιαγιας γιατι τον τρεχουν μονο γιαγιαδες. Το ονομα του εγινε απο τον πρωτο του σπανσορα το 1976 (τοτε περιπου 100 αθλητες εκαναν συμμετοχη). Το εστιατοριο με το ονομα Γιαγια’ς Εστιατοριο, ηταν ο μονος σπανσορας του βρεφικου τοτε μαραθωνιου. Εφετος εγινε γιορτη για την επετειο των σαραντα χρονων απο τοτε που γεννηθηκε, και η συμμετοχη του εφτασε τους εφτα χιλιαδες αθλητες. Τωρα πολλοι ελιτ δρομεις συμμετεχουν σε αυτον τον μαραθωνιο και πολλοι απο αυτους λαμβανουν θεση στο Ολυμπιακο επιπεδο. Για εμενα η επιθυμια ηταν προσωπικη και ξεχωριστη. Επιθυμουσα να τρεξω αυτη την δαδρομη μια φορα, την στιγμη που θα γινομουν γιαγια. Βρεθηκα εκει στη αφετηρια μαζι με χιλιαδες αλλους δρομεις μια ζεστη και ηλιολουστη μερα του Ιουνιου. Απο συνηθεια εκανα τον σταυρο μου και προσευχηθηκα σιωπηλα. Ζητησα να εχω ενα καλο και ασφαλες αγωνα και να τερματισω. Ο δυνατος ηλιος αλυπητα μας εκαιγε και εκανε την διαδρομη κουραστικη, και δυσκολη. Ακομη και η τεραστια Λιμνη Σουπεριορ , ουτε αυτη ενδιαφερθηκε καθολου να μας στειλη λιγη δροσια. Διπλα της τρεχαμε σχεδον σε ολη την διαδρομη. Μας μαγευε βεβαια, με την απεραντοσυνη της αλλα δεν τολμουσε να μας δροσισει. Χρειαστηκε να δωσω συγχαρητηρια στην Μαραθωνια Οργανωση Ντουλουθ, γιατι υπηρξαν στρατηγικες στασεις για νερο, παγακια, βρεγμενα σφουγγαρια και μπανανες λογω της ζεστης. Το αποκορυφωμα του αγωνα εγινε οταν εφθασα στα 36 χιλιομετρα. Ακριβως εκει τα παιδια μου κρατουσαν μια πανεμορφη γαλανολευκη σημαια που κυματιζε περηφανα στο περασμα μου. Φτερα πηραν τα ποδια μου εκεινη την στιγμη και αντλησα δυναμη να τερματισω. Αγαπησα πολυ αυτον τον αγωνα της Γιαγιας. Η διαδρομη αν και δυσκολη λογω της ζεστης, ηταν ταξιδι περιπετειας και δυναμης και συναμα προσωπικης ικανοποιησης. Τερματιζοντας, ειχα την ευκαιρια να βουτηξω τα κουρασμενα μου ποδια στα κρυα, κρυσταλλινα νερα της Λιμνης Σουπεριορ. Αληθινα, ειχα μια Σουπεριορ εμπειρια στην Μιννεσοτα.
Αθηνα, Ελλαδα:Το αποκορυφωμα των εκδηλωσεων τρεξιματος του 2016 ανηκει στην συμμετοχη μου στον αυθεντικο Μαραθωνιο της Αθηνας. Ηταν εδω που ξεκινησαν ολα το 496 Π.Χ. Η διαδρομη ανηκει στον Φειδιππιδη που ετρεξε τα 42 χιλιομετρα απο τον Μαραθωνα στην Αθηνα για να μοιραστει τα καλα νεα με τους Αθηναιους οτι νικησαν τους Περσες. Στον μαραθωνιο του 2016, πιστευω οτι οι θεοι του Ολυμπου εκαναν την παρουσια τους. Ηταν φανερο, στον ηπιο καιρο, στην φιλικη υποστηρηξη του πληθους, στους καλοκαρδους εθελοντες και στην οικογενεια μου που βρεθηκε εκει και περιμενε ωρες ολοκληρες με υπομονη. Πανω στα 40 χιλιομετρα περνωντας διπλα τους αυτοι μου χαρισαν την γαλανολευκη σημαια που με συνοδευσε μεχρι τον τερματισμο. Ηταν ενας συγκηνητικος τερματισμος, εστω και εαν τον εκανα για τριτη φορα εδω. Τα συναισθηματα με γεμισαν απο υπερηφανεια, συγκηνηση, χαρα, και ευγνομωσυνη, καθως αντικρυσα το ιστορικο Καλλιμαρμαρο.
Ενας μαραθωνιος μπακλαβας:
Καθε χρονο τον Δεκεμβριο μηνα το σπιτι μου γινεται ζαχαροπλαστειο. Το γλυκο αρωμα του μπακλαβα που ψηνεται στον φουρνο, μοσκοβολα στην κουζινα για μερες. Συσκευαζεται αυτο το απιθανο γλυκο με τροπο που τρελαίνει ολους οσους το δοκιμασουν με την πρωτη μπουκια. Το μεγαλο μυστικο ειναι στην κατασκευη σιροπιου. Εγω αφιερωμενη, βρισκομαι στην κουζινα, τριβω τα καρυδια, λυωνω το βουτυρο, με προσοχη βουρτσιζω τα φυλλα ενα ενα και δημιουργω το τελειο σιροπι. Γινεται ενας μπακλαβας που εχει παρει βραβειο « μπλου ριμπον» για την θεικη του και απιθανη γευση. Η παραδοση του μπακλαβα καθε Χριστουγεννα αρχισε πριν ακομη εγω ακολουθησω το τρεξιμο για χομπυ. Τα Χριστουγεννα, ο μπακλαβας ειναι το δωρο που επιθυμουν ολοι οι γνωστοι και φιλοι, και εγω με μεγαλη μου χαρα κανω παραγωγη και προσφερω για να τους γλυκανω ολους. Απο πλευρα ενος δρομεα, τα συστατικα του μπακλαβα, προσφερουν την αμεση ενεργεια και δυναμη για να τρεξει πιο γρηγορα και σε μεγαλυτερη αποσταση. Μαλιστα, ειμαι γιαγια που εχει γερες ικανοτητες για να ψηνει μπακλαβα γλυκαινοντας ολους και να δυναμωνει τους περαστικους δρομεις.
Γιαγια και δρομεας:
Στην αυτη την ιστορια που εγραψα, επελεξα να χρησιμοποιησω την «γιαγια» συμβολικα και πραγματικα. Θελησα να καταργησω το στερεοτυπο που κουβαλα μια γιαγια. Η παραδοσιακη γιαγια υπηρετει ολους και ξεχνα τον εαυτον της και τους στοχους της; Δηλαδη, μαγειρευει, πλεκει, καθαριζει, φροντιζει το σπιτι ολο, και προσεχει τα εγγονακια της. Συμφωνω απολυτως οτι μια γιαγια θα πρεπει να ειναι η βασιλισσα της κουζινας, και ο στοργικος φυλακας στα εγγονακια της, αλλα μια γιαγια μπορει και θα πρεπει να ειναι και κατι περισσοτερο. Με αλλα λογια, να την βρισκεις στην κουζινα να ψηνει μπακλαβα μια μερα, και την επομενη να την συναντας σε εναν μαραθωνιο. Το μηνυμα μου ειναι απλο. Για ολες τις γιαγιες του κοσμου, πεταξτε τις ποδιες της κουζινας, φορεστε τις φορμες σας και τα αθλητικα σας παπουτσια και ορμηστε στους δρομους. Μην ξεχνατε, οτι ειστε δυναμικες, εξυπνες, αφοβες, δημιουργικες, πεισματαρες, ομορφες, και ικανες για ολα. Γινεται λοιπον το νεο κυμα γιαγιαδων που μπορουν ενα πρωι οχι μονον να ψησουν τον ποιο τελειο μπακλαβα, αν να βρεθουν στη αφετηρια για να τρεξουν στον Μαραθωνιο της Αθηνας. Καθως λεμε και με μια Ελληνικη φραση, ΟΠΑ!!!!
Ευτυχισμενο το 2017:
Ευχομαι το 2017 να ειναι μια χρονια γεματη καινουργιες δραστηριοτητες. Εαν ειστε μια θαυμασια γιαγια, πεταξτε τις ποδιες της κουζινας και αγκαλιαστε τα ονειρα σας και τους στοχους σας, τρεχοντας στους δρομους. Δεν ειναι ποτε αργα να τρεξετε σε αγωνες. Κανετε την αρχη σημερα. Υπαρχουν γυναικες που ασχολουνται με το τρεξιμο μεχρι τα 80 τους. Η ποιο ηλικιωμενη γυναικα στον κοσμο στα αρχεια, εχει τερματισει τον Μαραθωνιο της Χαβαης στην ηλικια 92 χρονων. Τρεξτε λοιπον γιαγιες και γυριζοντας σπιτια σας στολισμενες με τα μεταλλια στον λαιμο,ψησετε και ενα ταψι μπακλαβα!!!
Γεωργια Δρακοπουλου – Παναγοπουλου
Γιαγια και Ερασιτεχνης Δρομεας για 17 χρονια
Φίλη του Συλλόγου μας LepantoRunners από τις Η.Π.Α.