φωτο: Run Up Vermont August 2024
Ακολουθεί η καθιερωμένη δρομική ανασκόπιση και χαιρετισμοί της δρομέους του συλλογου μας κ. Γεωργίας Παναγοπούλου που ζει μόνιμα στις ΗΠΑ.
Αγαπητοι δρομεις, διοργανωτες, και μελη του Αθλητικου Κλομπ Λεπαντο,
Κατ αρχην, Χρονια Πολλα, καλα και δημιουργικα σε ολους. Ευχομαι οι στοχοι ολων μας να πραγματοποιηθουν, και η καινουργια χρονια να μας προσφερει δυναμη, υγεια, και να ειναι γεματη πληρες δραστηριοτητες. Οι δραστηριοτητες χρωματιζουν και ομορφαινουν την αλλιως καθημερινοτητα μας.
Το 2024, για μια ακομη χρονια, επανελαβα ξανα το challenge Frozen Feet(Παγωμενα Ποδια). Συγκεκριμενα, για εξι εβδομαδες το challenge απαιτει να τολμουμε μεσα στις πολλα κρυα του χειμωνα, να περπατουμε/τρεχουμε εξω. Υπηρξαν αρκετες μερες που θα ελεγα οτι ηταν απειλητικες και τεσταραν την θεληση, την τολμη και το πεισμα μεχρι που να κανω το πρωτο βημα. Ομως, εαν πιστεψουμε στις αμετρητες ικανοτητες που μας χαριζει το σωμα μας, θα δουμε οτι αυτο μας ξαφνιαζει γιατι γινεται θηριο και τα συνηθιζει ολα. Σε αυτο το challenge, δηλωσα περιπου 416 μιλια, και πηρα την δευτερη θεση στον διαγωνισμο.
Αυτη τη χρονια επειδη μου παρουσιαστηκε τεντονιτιδα κατω απο το γονατο, βρισκομουν 2-3 φορες την εβδομαδα στον φυσικοθεραπευτη. Εβαλα φρενο στο τρεξιμο, αλλα πατησα γκαζι σε διαφορες αλλες δραστηριοτητες. Αγορασα καινουργιο σταθερο ποδηλατο (spin bike) και αυτο το ποδηλατο μου καλυψε την διψα μου για ασκηση. Τους πρωτους 5 μηνες του χρονου, οι μεγαλυτερες δραστηριοτητες ασκησης ηταν το περπατημα, το ποδηλατο, τα βαρη, και η γιογκα. Αποφασισα να δημιουργησω δικα μου καινουργια challenges, που χαρης σε αυτα, αντλουσα την δυναμη, ψυχολογικη και σωματικη να μπορω να βαδιζω μπροστα. Συνολικα για την χρονια εκανα 8 διαφορετικα challenges. Το μεγαλυτερο απο ολα ηταν το challenge που διηρκεσε ολον τον χρονο (365 μερες). Την καθε μερα εκανα τουλαχιστον ενα μιλι περπατημα/τρεξιμο εξω. Εκανα επισης το challenge της Νεας Αγγλιας. Ετρεξα εναν αγωνα δρομου στις 6 πολιτειες της Νεας Αγγλιας (Κοννεκτικατ, Μασσαχουσετη, Ροαντ Ισλαντ, Νιου Χαμπσιρ, Βερμοντ, Μαιν). Το καλοκαιρι, που αρχισαν οι Ολυμπιακοι Αγωνες, τοποθετησα το σταθερο ποδηλατο μου στο σαλονι, και ετσι εβλεπα και θαυμαζα τους αθλητες των Ολυμπιακων Αγωνων, και επισης εβαλα στοχο να διανισω 200 μιλια. Σε μονο 17 μερες μπορεσα στο ποδηλατο να καταφερω τον στοχο μου. Διανισα πανω απο 203 μιλια και απολαυσα τους Ολυμπιακους.
Τον Ιουνιο σιγα σιγα, πηρα το πρασινο φως απο τον φυσικοθεραυτη για να τολμισω το τρεξιμο. Μια ομαδα γυναικων που ειχα δημιουργηση τον προηγουμενο χρονο βαλθηκε να με στηριξει, και μαζι τους μπορεσα με φοβο στην αρχη, αλλα εφ οσον αντλουσα δικη τους δυναμη, να τρεξω ξανα χαλαρα. Η πρωτη προσπαθεια για εναν απλο αγωνα 5κ, τον τερματησα σε 51 λεπτα. Σιγουρα ηταν ταχυτητα χελωνας, αλλα σημασια ειχε οτι προσπαθησα, εκανα τα πρωτα βηματα, και τερματησα με το κεφαλι ψηλα! Τους επομενους 6 μηνες, ολο και καλυτερα τα καταφερνα, μεχρι καταφερα να τερματισω εναν αγωνα 5κ σε περιπου 32 λεπτα. Εδω θα μοιραστω και ενα μικρο μυστικο, που συγουρα με βοηθησε παρα πολυ. Εβαλα εμπρος ενα καινουργιο συστημα τρεξιματος, το Galloway Method of Running. Αυτη η μεθοδος ειναι για μενα θαυματουργη, γιατι τρεχεις και περπατας συστηματικα (π.χ. 1 λεπτο τρεξιμο, 30 δευτερολεπτα περπατημα και επαναλαμβανεις). Μεχρι τωρα συνεχιζω αυτην την καινουργια μεθοδο τρεξιματος, και μαλλον θα την υιοθετισω και σε μελλοντικες προπονησεις και αγωνες δρομου. Και παλι εφετος προσφερα εθελοντικη βοηθεια σε διαφορους αγωνες. Ο εθελοντισμος μου χαρησε μεγαλη προσωπικη ικανοποιηση.
Αυτη τη χρονια εκανα συμμετοχη σε περιπου 18 αγωνες δρομου. Ετρεξα χαλαρα και ανετα με τον μονο στοχο να τρεξω τον καθε αγωνα, και να τερματισω χωρις πονο. Στο καλοκαιρινο Sunflower Race (ενας πανεμορφος αγωνας) που τρεξαμε μεσα σε εκτασεις απο ανθισμενους ηλιους εκαναν συμμετοχη στο (kids run) παιδικο αγωνα για δευτερη χρονια και τα εγγονακια μου. Στον τερματισμο ελαμπε το προσωπακι τους οταν ελαβαν το sunflower μεταλλιο τους, και ενα κουπονι για παγωτο. Η εγγονη μου χαρηκε ιδιαιτερα, για κερδισε δευτερη θεση στον παιδικο αγωνα.
Στις αρχες Δεκεμβριου, ελαβα μερος για μια ακομη χρονια σε εναν virtual αγωνα που ονομαζεται 12K’s of Christmas. Δηλαδη, τρεξιμο η περπατημα 12 χιλιομετρων καθημερινως για 12 μερες. Τα καταφερα, περασα τα 218 χιλιομετρα, και απολαυσα αυτο το Χριστουγιεννιατικο challenge. Ολον τον χρονο, δημιουργησα διαφορα challenges, γιατι αυτα ηταν σαν μικροι στοχοι που εγιναν δυναμικο κινητρο για επιτυχια σε καθε συγκεκριμενη δραστηριοτητα. Χωρις στοχους σιγουρα θα δυσκολευομουν να αρχισω και να τερματισω τις διαφορες δραστηριοτητες.
Απο στατιστικης πλευρας, το 2024 ελαβα συμμετοχη σε 18 αγωνες δρομου, τελειωσα 9 διαφορετικα challenges, στο ποδηλατο εβαλα περιπου 1,200 μιλια, και στο τρεξιμο/περπατημα εκανα συνολικα περιπου 2,800 μιλια. Οι δραστηριοτητες ηταν ευχαριστες και δεν με απαγοητευσαν ποτε, αλλα αντιθετα μου χαρησαν για μια ακομη χρονια πλουσιες εμπειριες και αξεχαστες αναμνησεις και μου εδωσαν καινουργια δυναμη. Ο ποιο αγαπημενος αγωνας της χρονιας ηταν ο αγωνας που περπατησαμε σαν γκρουπ στο Run Up Vermont. Κατακτησαμε την υψηλοτερη κορυφη στο Βερμοντ, περιπου αναβαση 2.500 ποδια (αποσταση 4.35 μιλια) Ταξιδεψαμε σαν γκρουπ για το Σαββατοκυριακο, και περασαμε θαυμασια, και σαν γκρουπ φτασαμε στην κορυφη, με μια θεα που σου επαιρνε την ανασα.
Ευχομαι σε ολους υγεια, ημερες γεματες απο δραστηριοτητες και καινουργιες εμπειριες, πολλη θετικη ενεργεια, και παντα χαμογελα.
Καλη συνεχεια, καλο δρομο,
Ο Αριστοτελης το ειπε καλυτερα—Η κινηση ειναι Ζωη!!
Γεωργια Δρακοπουλου Παναγοπουλου