Όλοι οι δρομείς έχουν τους δικούς τους λόγους που τρέχουν. Έτσι κι η Σταυρούλα Μόσχου μια οδοντίατρος και μαμά που ζει στη Ναύπακτο, εξηγεί στους ΤΗΕλocals τη γοητεία και τα ευεργετικά αποτελέσματα του να προπονείσαι και να τρέχεις σε μαραθώνιο. Tην συναντήσαμε μερικές μέρες μετά τον τερματισμό της στο Διεθνή Μαραθώνιο “ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ“ που διεξήχθη στις 30 Απρίλη για 17η χρονιά στη Θεσσαλονίκη.
Γιατί τρέχετε;
Είναι τόσο απλή και τόσο δύσκολη μέσα στην απλότητα της η ερώτηση αυτή. Το τρέξιμο δίνει μια αίσθηση ελευθερίας και δύναμης. Όποια ώρα θες μπορείς να δέσεις τα κορδόνια σου και να πας τρέχοντας μέχρι τη Πάτρα. Να φύγεις από τους τοίχους που είσαι κλεισμένος και να γίνεις ένα με τη φύση. Να αφήσεις πίσω κάθε σου πρόβλημα για λίγο και να απολαύσεις μια διαδρομή. Να βρεις την ησυχία να τα πεις με τον εαυτό σου και να χαρείς τη σωματική σου υγεία.
Πόσα χρόνια τρέχετε και τι ήταν αυτό που σας έκανε να δοκιμάσετε τα όρια σας σε μαραθώνιο;
Ξεκίνησα πριν λίγα χρόνια, αρχές του 2020 διότι δεν μπορούσα να τρέξω ούτε 400μ. Σταδιακά άρχισα να χτίζω την ικανότητα να μπορώ να τρέξω μια μικρή απόσταση. Ακούγοντας όλη τη παρέα των δρομέων, στην οποία ανήκει κ ο άντρας μου, να με παροτρύνουν να δοκιμάσω να προπονηθώ ώστε να ολοκληρώσω έναν ημιμαραθώνιο, αποφάσισα να αυξήσω τα χιλιόμετρα. Όταν μπεις στο κόσμο των αποστάσεων είναι αδύνατον να αντισταθείς στα μεγάλα σαλόνια του σπορ, που είναι ο μαραθώνιος. Άκουγα για το πόσο ξεχωριστή εμπειρία είναι η απόσταση αυτή και ήθελα να το ζήσω και εγώ.
Είχατε από πάντα καλή σχέση με την γυμναστική γενικότερα;
Από τα φοιτητικά μου χρόνια και μετά είχα πάντα τη γυμναστική στη ζωή μου. Μένοντας και σε μια πόλη που μπορεί να σου παρέχει τόσα πολλά είχα τη δυνατότητα να ασχοληθώ αρκετά με το χορό και το crossfit παλιότερα, στο οποίο και είχα διακριθεί συμμετέχοντας σε μεγάλους αγώνες πανευρωπαϊκού επιπέδου, και με το τρέξιμο τώρα.
Υπάρχει κάποιος στόχος κάθε φορά;
Ο αγώνας=στόχος αποτελεί κίνητρο για προπόνηση, οπότε φροντίζω πάντα να έχω στα πλάνα μου και από έναν.
Η στιγμή που το πνεύμα επιβάλλεται στο σώμα και που περνάς τη γραμμή τερματισμού είναι στιγμές μαγικές.
Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Το μυστικό για να τρέξεις αποστάσεις είναι να γαληνεύσεις το νου και να τιθασεύσεις τις σκέψεις, κάτι πολύ δύσκολο για τη δική μου ιδιοσυγκρασία. Αναζητώ στις μεγάλες αποστάσεις την εσωτερική ησυχία και την παύση των σκέψεων.
Σε τι σας έχει ωφελήσει το τρέξιμο;
Τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά νοιώθω 25 και όχι 45. Κάτι που οφείλεται στο ότι συστηματικά προπονώ σώμα και πνεύμα.
Πόσο εξαρτημένη νιώθετε;
Το τρέξιμο παράγει ενδορφίνες και οι ενδορφίνες είναι πολύ εθιστικές. Φροντίζω ώστε στο εβδομαδιαίο μου πρόγραμμα να βρω χρόνο για προπονήσεις αλλά δεν είμαι επαγγελματίας αθλήτρια, προτεραιότητα δίνω στην οικογένεια και στη δουλειά μου.
Ποια είναι η καλύτερή σας επίδοση έως σήμερα στο μαραθώνιο;
Όπως έχει πει και ο Νίκος Γκάλης η καλύτερη επίδοση είναι αυτή που έρχεται.
Ακολουθείτε κάποια ρουτίνα πριν το έναρξη του αγώνα κάτι σαν γούρι; Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ που φοράτε;
Δεν μπορώ να πω πως είμαι ιδιαίτερα προληπτική . Αυτό που φοράω όταν τα πράγματα είναι σοβαρά, είναι το πορτοκαλί μπλουζάκι της αγωνιστικής ομάδας μου, της Tountas Team.
Θυμάστε τον πιο δύσκολο αγώνα που ίσως να έχετε τραυματιστεί;
Οι δυσκολότερες συνθήκες που έχω αντιμετωπίσει ήταν πέρισυ τέτοια εποχή στον ημιμαραθώνιο στο Νεοχώρι, σε πάρα πολύ ζέστη. Όμως ο δυσκολότερος αγώνας, που δε θα έπρεπε καν να είχα συμμετάσχει, ήταν ο περσινός μαραθώνιος της Αθήνας, όπου μη θέλοντας να παρεχθώ ότι είχα αρρωστήσει δυο μέρες πριν, στάθηκα στην αφετηρία του. Έδωσα για 20 χιλιόμετρα μάχη αρχικά με το σώμα μου, που δεν τραβούσε, έπειτα με το νου, που έβλεπα πως δεν γινόταν να προχωρήσω και στο τέλος τη μεγαλύτερη μάχη από όλες, αυτή με τον εγωισμό μου που έπρεπε να διαχειριστεί την αποτυχία της εγκατάλειψης. Ο μαραθώνιος σε ταπεινώνει λένε οι δρομείς και αυτό ήταν ό,τι ποιο δύσκολο έχω ζήσει.
Πως ήταν ο τελευταίος αγώνας σας στη Θεσσαλονίκη;
Ο αγώνας αυτός ήταν ο αμέσως επόμενος μαραθώνιος, μετά την αποτυχία της Αθήνας. Ήταν ένας αγώνας δύσκολος γιατί είχε αρκετή ζέστη, όμως κατάφερα να ανταπεξέλθω και να κάνω ένα σπουδαίο προσωπικό ρεκόρ. Η στιγμή που το πνεύμα επιβάλλεται στο σώμα και που περνάς τη γραμμή τερματισμού είναι στιγμές μαγικές. Τέλος δε σας κρύβω ότι ως μαμά έδειξα στη πράξη στα αγόρια μου πως πρέπει να διαχειρίζεσαι μια αποτυχία, να μην παραιτείσαι αλλά να προσπαθείς ξανά. Χάρηκα πραγματικά που στο τερματισμό στο άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου ήταν εκεί για να δουν στη πράξη τη διαδοχή της επιτυχίας μετά από την αποτυχία.
Πολλοί λένε πως όσο τρέχουν ακούν μουσική. Εσείς;
Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι δρομείς ακούν μουσική, εγώ όμως όχι. Απολαμβάνω στο μέγιστο αυτή την ησυχία, την τόσο κόντρα στη πολύβουη καθημερινότητα.
Ποιος σας προπονεί και πως είναι η σχέση σας;
Από την αρχή έχω τη χαρά να έχω προπονητή τον Θωμά Τούντα, που μένει μόνιμα στη Ναύπακτο και στον οποίο χρώσταω και ότι έχω καταφέρει στο τρέξιμο. Η σχέση με τον προπονητή είναι μια σχέση ‶μίσους και αγάπης‶, σεβασμού και εμπιστοσύνης. Είναι αυτός που θα σε πιέσει για να πετύχεις το μέγιστο σου, αυτός που θα σε μαλώσει, θα σε νουθετήσει και αυτός που καλείται να διαχειριστεί το άγχος και τις ανασφάλειες. Είναι όμως και αυτός που θα πανηγυρίσει σε κάθε μικρό και μεγάλο επίτευγμα μου, αυτός που γνωρίζει τους φόβους, τα άγχη μου και αυτός που εμπιστεύομαι. Με τα χρόνια έχει γίνει ένας πολύ δικός μου άνθρωπος.
Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Χωρίς να θέλω να ακουστώ τοπικίστρια… Σαν το καλοκαίρι στη παραλία της Ψανής ως τη Παλαιοπαναγιά, δίπλα στη θάλασσα, βλέποντας τη γέφυρα δεν έχω αντίστοιχο.
Έχετε τρέξει στο σκοτάδι;
Έχω τρέξει και στο σκοτάδι, ξημερώματα πριν χαράξει ακόμη η μέρα. Έιναι μια εμπειρία εκπληκτική να βλέπεις τα χρώματα του ουρανού να αλλάζουν μέχρι την ανατολή, να ζεις τη φύση να ξυπνά και εσύ να είσαι κομμάτι αυτού. Φοβιστικό και πρωτόγονο.
Προτιμάτε να τρέχετε μόνη ή με παρέα;
Λένε πως το τρέξιμο είναι ένα σπορ μοναχικό όμως απολαμβάνω να τρέχω με παρέα, ειδικά στο στάδιο, όπου ο καθένας κάνει το δικό του πρόγραμμα, χαίρομαι να είμαι μέλος μιας παρέας που καταβάλει κόπο, απολαμβάνω όμως και στο μέγιστο τη παρέα στα μεγάλα αργά τρεξίματα της Κυριακής, που τρέχουμε και μιλάμε για κάθε λογής θέματα.
Έχετε κάνει φίλους που γνωρίσατε μέσω των αγωνιστικών διοργανώσεων;
Από τα μεγάλα κέρδη στο σπορ αυτό είναι οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει. Στους αγώνες, γυναίκες που δώσαμε μάχη να περάσει η μια την άλλη και στο τέλος αγκαλιαστήκαμε στο τερματισμό, γυναίκες που βρεθήκαμε να ήμαστε γιατροί, μαμάδες και μαραθωνοδρόμοι, κρατάμε επαφή. Πολύ αγαπημένοι φίλοι έχουν γίνει και οι αθλητές του τοπικού μας συλλόγου Lepanto Runners, που έχουμε κάνει παρέα τόσες εκδρομές για αγώνες, που έχουμε κάνει τόσες πολύωρες προπονήσεις μαζί και με πολλούς έχουμε σχέσεις οικογενειακές.
Προσπαθείτε να πείσετε τους φίλους σας να σας ακολουθήσουν;
Αυτό το επιδιώκω μόνιμα γιατί ο αθλητισμός μόνο οφέλη έχει, σωματικά μα κυρίως ψυχικά.
Όλοι οι δρομείς έχουν τους δικούς τους λόγους που τρέχουν. Έτσι κι η Σταυρούλα Μόσχου μια οδοντίατρος και μαμά που ζει στη Ναύπακτο, εξηγεί στους ΤΗΕλocals τη γοητεία και τα ευεργετικά αποτελέσματα του να προπονείσαι και να τρέχεις σε μαραθώνιο. Tην συναντήσαμε μερικές μέρες μετά τον τερματισμό της στο Διεθνή Μαραθώνιο “ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ“ που διεξήχθη στις 30 Απρίλη για 17η χρονιά στη Θεσσαλονίκη.
Γιατί τρέχετε;
Είναι τόσο απλή και τόσο δύσκολη μέσα στην απλότητα της η ερώτηση αυτή. Το τρέξιμο δίνει μια αίσθηση ελευθερίας και δύναμης. Όποια ώρα θες μπορείς να δέσεις τα κορδόνια σου και να πας τρέχοντας μέχρι τη Πάτρα. Να φύγεις από τους τοίχους που είσαι κλεισμένος και να γίνεις ένα με τη φύση. Να αφήσεις πίσω κάθε σου πρόβλημα για λίγο και να απολαύσεις μια διαδρομή. Να βρεις την ησυχία να τα πεις με τον εαυτό σου και να χαρείς τη σωματική σου υγεία.
Πόσα χρόνια τρέχετε και τι ήταν αυτό που σας έκανε να δοκιμάσετε τα όρια σας σε μαραθώνιο;
Ξεκίνησα πριν λίγα χρόνια, αρχές του 2020 διότι δεν μπορούσα να τρέξω ούτε 400μ. Σταδιακά άρχισα να χτίζω την ικανότητα να μπορώ να τρέξω μια μικρή απόσταση. Ακούγοντας όλη τη παρέα των δρομέων, στην οποία ανήκει κ ο άντρας μου, να με παροτρύνουν να δοκιμάσω να προπονηθώ ώστε να ολοκληρώσω έναν ημιμαραθώνιο, αποφάσισα να αυξήσω τα χιλιόμετρα. Όταν μπεις στο κόσμο των αποστάσεων είναι αδύνατον να αντισταθείς στα μεγάλα σαλόνια του σπορ, που είναι ο μαραθώνιος. Άκουγα για το πόσο ξεχωριστή εμπειρία είναι η απόσταση αυτή και ήθελα να το ζήσω και εγώ.
Είχατε από πάντα καλή σχέση με την γυμναστική γενικότερα;
Από τα φοιτητικά μου χρόνια και μετά είχα πάντα τη γυμναστική στη ζωή μου. Μένοντας και σε μια πόλη που μπορεί να σου παρέχει τόσα πολλά είχα τη δυνατότητα να ασχοληθώ αρκετά με το χορό και το crossfit παλιότερα, στο οποίο και είχα διακριθεί συμμετέχοντας σε μεγάλους αγώνες πανευρωπαϊκού επιπέδου, και με το τρέξιμο τώρα.
Υπάρχει κάποιος στόχος κάθε φορά;
Ο αγώνας=στόχος αποτελεί κίνητρο για προπόνηση, οπότε φροντίζω πάντα να έχω στα πλάνα μου και από έναν.
Η στιγμή που το πνεύμα επιβάλλεται στο σώμα και που περνάς τη γραμμή τερματισμού είναι στιγμές μαγικές.
Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Το μυστικό για να τρέξεις αποστάσεις είναι να γαληνεύσεις το νου και να τιθασεύσεις τις σκέψεις, κάτι πολύ δύσκολο για τη δική μου ιδιοσυγκρασία. Αναζητώ στις μεγάλες αποστάσεις την εσωτερική ησυχία και την παύση των σκέψεων.
Σε τι σας έχει ωφελήσει το τρέξιμο;
Τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά νοιώθω 25 και όχι 45. Κάτι που οφείλεται στο ότι συστηματικά προπονώ σώμα και πνεύμα.
Πόσο εξαρτημένη νιώθετε;
Το τρέξιμο παράγει ενδορφίνες και οι ενδορφίνες είναι πολύ εθιστικές. Φροντίζω ώστε στο εβδομαδιαίο μου πρόγραμμα να βρω χρόνο για προπονήσεις αλλά δεν είμαι επαγγελματίας αθλήτρια, προτεραιότητα δίνω στην οικογένεια και στη δουλειά μου.
Ποια είναι η καλύτερή σας επίδοση έως σήμερα στο μαραθώνιο;
Όπως έχει πει και ο Νίκος Γκάλης η καλύτερη επίδοση είναι αυτή που έρχεται.
Ακολουθείτε κάποια ρουτίνα πριν το έναρξη του αγώνα κάτι σαν γούρι; Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ που φοράτε;
Δεν μπορώ να πω πως είμαι ιδιαίτερα προληπτική . Αυτό που φοράω όταν τα πράγματα είναι σοβαρά, είναι το πορτοκαλί μπλουζάκι της αγωνιστικής ομάδας μου, της Tountas Team.
Θυμάστε τον πιο δύσκολο αγώνα που ίσως να έχετε τραυματιστεί;
Οι δυσκολότερες συνθήκες που έχω αντιμετωπίσει ήταν πέρισυ τέτοια εποχή στον ημιμαραθώνιο στο Νεοχώρι, σε πάρα πολύ ζέστη. Όμως ο δυσκολότερος αγώνας, που δε θα έπρεπε καν να είχα συμμετάσχει, ήταν ο περσινός μαραθώνιος της Αθήνας, όπου μη θέλοντας να παρεχθώ ότι είχα αρρωστήσει δυο μέρες πριν, στάθηκα στην αφετηρία του. Έδωσα για 20 χιλιόμετρα μάχη αρχικά με το σώμα μου, που δεν τραβούσε, έπειτα με το νου, που έβλεπα πως δεν γινόταν να προχωρήσω και στο τέλος τη μεγαλύτερη μάχη από όλες, αυτή με τον εγωισμό μου που έπρεπε να διαχειριστεί την αποτυχία της εγκατάλειψης. Ο μαραθώνιος σε ταπεινώνει λένε οι δρομείς και αυτό ήταν ό,τι ποιο δύσκολο έχω ζήσει.
[Στον τερματισμό του Διεθνούς Μαραθωνίου “ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ”]
Πως ήταν ο τελευταίος αγώνας σας στη Θεσσαλονίκη;
Ο αγώνας αυτός ήταν ο αμέσως επόμενος μαραθώνιος, μετά την αποτυχία της Αθήνας. Ήταν ένας αγώνας δύσκολος γιατί είχε αρκετή ζέστη, όμως κατάφερα να ανταπεξέλθω και να κάνω ένα σπουδαίο προσωπικό ρεκόρ. Η στιγμή που το πνεύμα επιβάλλεται στο σώμα και που περνάς τη γραμμή τερματισμού είναι στιγμές μαγικές. Τέλος δε σας κρύβω ότι ως μαμά έδειξα στη πράξη στα αγόρια μου πως πρέπει να διαχειρίζεσαι μια αποτυχία, να μην παραιτείσαι αλλά να προσπαθείς ξανά. Χάρηκα πραγματικά που στο τερματισμό στο άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου ήταν εκεί για να δουν στη πράξη τη διαδοχή της επιτυχίας μετά από την αποτυχία.
Πολλοί λένε πως όσο τρέχουν ακούν μουσική. Εσείς;
Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι δρομείς ακούν μουσική, εγώ όμως όχι. Απολαμβάνω στο μέγιστο αυτή την ησυχία, την τόσο κόντρα στη πολύβουη καθημερινότητα.
Ποιος σας προπονεί και πως είναι η σχέση σας;
Από την αρχή έχω τη χαρά να έχω προπονητή τον Θωμά Τούντα, που μένει μόνιμα στη Ναύπακτο και στον οποίο χρώσταω και ότι έχω καταφέρει στο τρέξιμο. Η σχέση με τον προπονητή είναι μια σχέση ‶μίσους και αγάπης‶, σεβασμού και εμπιστοσύνης. Είναι αυτός που θα σε πιέσει για να πετύχεις το μέγιστο σου, αυτός που θα σε μαλώσει, θα σε νουθετήσει και αυτός που καλείται να διαχειριστεί το άγχος και τις ανασφάλειες. Είναι όμως και αυτός που θα πανηγυρίσει σε κάθε μικρό και μεγάλο επίτευγμα μου, αυτός που γνωρίζει τους φόβους, τα άγχη μου και αυτός που εμπιστεύομαι. Με τα χρόνια έχει γίνει ένας πολύ δικός μου άνθρωπος.
Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Χωρίς να θέλω να ακουστώ τοπικίστρια… Σαν το καλοκαίρι στη παραλία της Ψανής ως τη Παλαιοπαναγιά, δίπλα στη θάλασσα, βλέποντας τη γέφυρα δεν έχω αντίστοιχο.
Έχετε τρέξει στο σκοτάδι;
Έχω τρέξει και στο σκοτάδι, ξημερώματα πριν χαράξει ακόμη η μέρα. Έιναι μια εμπειρία εκπληκτική να βλέπεις τα χρώματα του ουρανού να αλλάζουν μέχρι την ανατολή, να ζεις τη φύση να ξυπνά και εσύ να είσαι κομμάτι αυτού. Φοβιστικό και πρωτόγονο.
Προτιμάτε να τρέχετε μόνη ή με παρέα;
Λένε πως το τρέξιμο είναι ένα σπορ μοναχικό όμως απολαμβάνω να τρέχω με παρέα, ειδικά στο στάδιο, όπου ο καθένας κάνει το δικό του πρόγραμμα, χαίρομαι να είμαι μέλος μιας παρέας που καταβάλει κόπο, απολαμβάνω όμως και στο μέγιστο τη παρέα στα μεγάλα αργά τρεξίματα της Κυριακής, που τρέχουμε και μιλάμε για κάθε λογής θέματα.
Έχετε κάνει φίλους που γνωρίσατε μέσω των αγωνιστικών διοργανώσεων;
Από τα μεγάλα κέρδη στο σπορ αυτό είναι οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει. Στους αγώνες, γυναίκες που δώσαμε μάχη να περάσει η μια την άλλη και στο τέλος αγκαλιαστήκαμε στο τερματισμό, γυναίκες που βρεθήκαμε να ήμαστε γιατροί, μαμάδες και μαραθωνοδρόμοι, κρατάμε επαφή. Πολύ αγαπημένοι φίλοι έχουν γίνει και οι αθλητές του τοπικού μας συλλόγου Lepanto Runners, που έχουμε κάνει παρέα τόσες εκδρομές για αγώνες, που έχουμε κάνει τόσες πολύωρες προπονήσεις μαζί και με πολλούς έχουμε σχέσεις οικογενειακές.
Προσπαθείτε να πείσετε τους φίλους σας να σας ακολουθήσουν;
Αυτό το επιδιώκω μόνιμα γιατί ο αθλητισμός μόνο οφέλη έχει, σωματικά μα κυρίως ψυχικά.
Πηγή: https://thelocals.gr/