Ένας άλλος αγώνας
Ένα αφιέρωμα-προσκύνημα στην μεγάλη μορφή του Γένους μας, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, μια κατάθεση ψυχής, μικρό αντίδωρο, στην μνήμη των ανθρώπων που διέθεσαν τη Ζωή τους για την απελευθέρωση της τότε σκλαβωμένης πατρίδας μας, ήταν η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Αθήνας για την συμμετοχή μας στον 3ο Κολοκοτρώνειο Δρόμο.
Ο 3ος Κολοκοτρώνειος Δρόμος πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 14 Μαϊου στα πλαίσια του εορτασμού του θρησκευτικού προσκυνήματος του Κολοκοτρώνη στην Παναγιά του Χρυσοβιτσίου Αρκαδίας, την ανακήρυξή του ως Αρχιστράτηγου και την συγκρότηση της πρώτης επαναστατικής κυβέρνησης της Ελλάδας, που έγιναν στις 28 Απριλίου του 1821.
Τα γελαστά πρόσωπα των δρομέων παρά το πρωινό της αναχώρησης από την Αθήνα μας έκαναν αισιόδοξους. Δεν γνωρίζαμε σε τι είδους αγώνα θα παίρναμε μέρος. Κάποιοι είπαν ότι είναι ένας δύσκολος αγώνας. Ερωτήσεις και τι θα βρούμε εκεί δεν έπαιρναν απάντηση γιατί πραγματικά δεν είχαμε πάει άλλη φορά. Ο ΣΔΥΑ στο παρελθόν έκανε κάποιες δρομικές εξορμήσεις στην ευρύτερη περιοχή της Αρκαδίας αλλά σε άλλες διαδρομές.
Δεν το κρύβουμε είχαμε μια μικρή ανησυχία η οποία σταμάτησε να μας απασχολεί μόλις αρχίσαμε να διασχίζουμε το καταπράσινο και ελατοσκέπαστο Μαίναλο φτάσαμε στο Λιμποβίσι. Λιμποβίσι το χωριό των Σταυραετών, το χωριό που γεννήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Φτάσαμε σε ένα μέρος, σε ένα σημείο όπου η παλέτα της φύσης δημιούργησε έναν πίνακα ασύλληπτης ομορφιάς. Θελήσαμε να γίνουμε μέρος του πίνακα, θελήσαμε να ακουμπήσουμε έστω την μαρμάρινη μορφή του Γέρου του Μωριά.
Ογδόντα πέντε δρομείς, στην εκκίνηση, έτοιμοι για τον αγώνα, μια εικόνα διαφορετική από εκκινήσεις άλλων αγώνων. Χωρίς άγχος περιμέναμε τον διοργανωτή και ψυχή του όμορφου αυτού αγώνα τον κ. Γεώργιο Πραχαλιά. Τίποτα δεν έδειχνε ότι ετοιμαζόμαστε για δρομική αγωνιστική εξόρμηση. Καθίσαμε στην πεζούλα της πλατείας κάτω από τα πλατάνια και πήραμε τους αριθμούς συμμετοχής, ενώ ταυτόχρονα γινότανε και εγγραφές για αυτούς που δεν είχαν γραφτεί. Αναμνηστικές φωτογραφίες, για να κλείσουμε τις στιγμές που ζούσαμε στο κλικ του τηλεφώνου. η νοητή γραμμή εκκίνησης κάτω στην άσφαλτο ήταν τα πολύχρωμα αθλητικά παπούτσια των δρομέων.
Η πρωινή πάχνη άρχισε να σκορπίζει πάνω από τα δέντρα, μια ατμόσφαιρα γεμάτη χαμηλούς ήχους που αναδύονταν από τις καταπράσινες φυλλωσιές και μερικά τιτιβίσματα πουλιών που δεν είχαν τρομάξει από την παρουσία των επιδρομέων – δρομέων στο χώρο τους. Ο κ. Γεώργιος Πραχαλιάς με λίγα λόγια ενημέρωσε τους δρομείς για την διαδρομή, και το σήμα της εκκίνησης δόθηκε. Η μεγάλη πολύχρωμη ομάδα κατηφόρισε στον δρόμο για την Πιάνα, 11+χλμ άσφαλτος, ανηφοριές κατηφοριές, εναλλαγές χρωμάτων στα μάτια των δρομέων και μπροστά μόνο η εικόνα της κορυφής για να περάσεις από την Πιάνα και να πάρεις τον χωματόδρομο, 4χλμ για το Χρυσοβίτσι το χωριό του τερματισμού.
«Μια δύναμη, μια ενέργεια σε κάθε ανηφόρα μου έδινε κουράγιο και προχωρούσα για να φτάσω στην κορυφή που έβλεπα στο βάθος, πίσω από το οποίο βρισκότανε η πλατεία του Χρυσοβιτσίου με την προτομή του Γέρου του Μωριά πάνω στην οποία αναγράφεται η πράξη ανακήρυξής του σε Αρχιστράτηγο» μας αφηγήθηκε το απόγευμα η χαμογελαστή δρομέας στην επιστροφή μας. Θέλησα να εκφράσω την χαρά μου στον τερματισμό και μπήκα μέσα στο χωριό χορεύοντας σαν μικρό παιδί.
Ογδόντα πέντε δρομείς ξεκίνησαν ογδόντα πέντε τερμάτισαν σε μια πλατεία όπου όλο το χωριό είχε μαζευτεί και χειροκροτούσε ξεχωριστά τον κάθε δρομέα. Μια διάχυτη χαρά στα πρόσωπά τους έδειχνε πόσο περήφανοι νοιώθανε που ο τόπος τους, οι πρόγονοί τους, τα γεγονότα που έγιναν σε αυτό το μικρό χωριό δεν ξεχάστηκαν, αλλά είναι ζωντανά και γίνονται παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς σήμερα. Άνθρωποι βουνίσιοι, μιλούσαν με ντομπροσύνη και η χαμογελαστή κυρά Μαρία μας τραγούδησε το δημοτικό τραγούδι των Κολοκοτρωναίων ‘Λάμπει ο Ήλιος στα βουνά, λάμπει και στα Λαγκάδια, λάμπει και στο Αρκουδόρεμα στο έρμο Λιμποβίσι όπου είναι οι κλέφτες οι πολλοί οι Κολοκοτρωναίοι’ στις ευχαριστίες μας και την ευχή να είναι καλά και του χρόνου να την ξαναβρούμε μας απάντησε ‘ Αν δεν είμαι Εγώ εδώ έχω παιδιά, εγγόνια και ο τόπος αυτός θα είναι Πάντα Εδώ. Λόγια λιτά, περιεκτικά που κλείνουν μέσα τους το Χθες, το Σήμερα και το Αύριο.
3ος Κολοκοτρώνειος Δρόμος 2016, ένας άλλος αγώνας, ένας αγώνας μέσα στον οποίο όλοι οι δρομείς έτρεξαν ή περπάτησαν χωρίς να γογγύσουν, σκέψεις ξεχωριστές για τον καθένα για το κάθε τους βήμα, η ιστορική ενημέρωση (παραχώρηση του κ. Γεωργίου Πραχαλιά) την οποία άκουσαν στην διάρκεια της διαδρομής Αθήνα – Λιμποβίσι τους έκανε κοινωνούς της ζωής και του έργου του Μεγάλου της Ιστορίας μας, του Θόδωρου Κολοκοτρώνη. Όλοι είμαστε χαρούμενοι, Όλοι νοιώθαμε την διαφορά αυτού του Αγώνα, δεσμευτήκαμε Όλοι να είμαστε πάλι Εκεί και τα επόμενα χρόνια.
Ελένη Μπερτσάτου
Πρόεδρος ΣΔΥΑ
Αθήνα 18 Μαίου 2016