Αγαπητοί δρομείς, διοργανωτές, και μέλη του Club Lepanto,
Σας εύχομαι μια χρονιά γεμάτη ελπίδα, αλλά πάνω από όλα γεμάτη υγεία. Ελπίζω να ξαναγυρίσει η ελευθερία για να τρέξουμε, και να φύγει μακριά μας ο ιός που πλήττει την ανθρωπότητα. Εύχομαι οι θετικές εμπειρίες να γεμίζουν την κάθε μέρα μας.
Το 2020 υπήρξε μια χρονιά γεμάτη challenges. Σε μεγάλο βαθμό ταρακούνησε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Τότε ήρθε το περπάτημα και το τρέξιμο και έγιναν όσο ποτέ άλλοτε η προτεραιότητα της καθημερινής μου ζωής. Το έβαλα στόχο και πείσμα να δηλώσω συμμετοχή σε όσα virtual challenges μπορώ. Θα ‘θελα να εξηγήσω τι είναι virtual αγώνας δρόμου και θα χρησιμοποιήσω τον αγώνα της Αθήνας σαν παράδειγμα. Το 2020, ο μαραθώνιος, το 10κ, το 5κ αγώνες δρόμου δεν ακυρώθηκαν τελείως, αλλά απλά έγιναν virtual road races. Οι δρομείς δήλωσαν συμμετοχή με τον ίδιο τρόπο, απλώς ο κάθε δρομέας την ημέρα του αγώνα έτρεξε τον αγώνα virtually, δηλαδή στην πόλη που μένει. Εγώ προσωπικά δήλωσα συμμετοχή για τον αγώνα 10 χιλιομέτρων, και έτρεξα αυτόν τον αγώνα στην πολιτεία του Rhode Island (εδώ που μένω). Έστειλα τα αποτελέσματα ηλεκτρονικά στο site, και έλαβα ταχυδρομικώς το μετάλλιο και το Adidas μπλουζάκι. Σε όλους τους αγώνες που έγιναν virtual λόγω κορωνοϊού λειτουργησαν με τον ιδιο τροπο. Το μονο, που αλλαξε στην ουσια, ηταν η τοποθεσια που τρεχαμε. Βεβαια χρειαστηκε και καποια ξεχωριστη πειθαρχια, γιατι ειναι καπως δυσκολα να τρεχουμε π.χ. εναν ημιμαραθωνιο μονοι μας, και να μας λειπει η ενθαρυνση που μπορουμε να λαβουμε οταν τρεχουμε με ολοκληρο group. Καταρθωνεται ομως εαν υπαρχει πιστη και θεληση απο τον εαυτον μας.
Εγω επισης σκεφτηκα και δημιουργησα κατι που ονομασα «walk/run/talk». Η δραστηριοτητα αυτη με βοηθησε σε ολες τις περιπτωσεις που ειχα αναγκη και ηθελα να αντλησω δυναμη απο παρεα, αλλα παρεα δεν υπηρχε η απαγορευοταν λογω και παλι του ιου. Ετσι λοιπον, την ωρα που ειμουν ετοιμη να περπατησω η να τρεξω, εκανα και ενα τηλεφωνημα σε φιλη/φιλο μου και οι δυο μαζι απο αποσταση, καναμε το τρεξιμο και το περπατημα με συντροφια απο μακρυα. Ειχα παρεα απο γνωστους που μου κρατουσαν συντροφια απο ολη την Αμερικη. Απο την κορη μου που μενει στην Καλιφορνια, απο μια φιλη μου απο την Αριζονα, εναν φιλο απο την Φλοριντα, μια αλλη κοπελα απο Βορεια Καρολινα, μια αλλη απο το Κοννεκτικατ. Καθε φορα που περπατουσα/ετρεχα, ησαν απο μακρυα διπλα μου, και με ενθαρυναν, καθως και εγω εκανα ακριβως το ιδιο και για αυτους, δηλαδη ητανν πραχη «win/win» για ολους.
Στατιστικα, το 2020 ελαβα συμμετοχη σε 61 virtual αγωνες, ποιο πολλους αγωνες απο το 2019. Ετρεξα 22 ημιμαραθωνιους (τους ποιο πολλους που εχω τρεξει συνολικα σε μια χρονια). Μαζι με αυτους, ηταν και ο virtual ημιμαραθωνιος της Κρητης. Επισης ηταν η χρονια που δηλωσα συμμετοχη σε virtual challenges μεγαλων αποστασεων, οπως το Run/Walk Across the State of Tennessee. Ηταν ανοιξη, και ειχε τελειο καιρο, οποτε εσπρωξα τον εαυτον μου καθημερινα, και τερματησα μια αποσταση 1,022 χιλιομετρων σε 39 μερες. Μεσον ορον, περπατουσα/ετρεχα περιπου 25 χιλιομετρα την ημερα. Αγαπησα ξανα το περπατημα, και διανοησα, οτι το σωμα με σωστη προπονηση τα αντεχει ολα. Ηταν μερες, που πηγαινα για πρωινο τρεξιμο και απολαμβανα την ανατολη του ηλιου, περπατουσα μεσημερακι, και ξανα, τα απογευματα για να θαυμασω την δυση του ηλιου. Μενω κοντα στη θαλασσα, και αυτος ο πανεμορφος φυσικος καμβας, εκανε την καθημερινη διαδρομη ικανοποιητικη και οχι μονο. Το καλοκαιρι εκανα αλλο ενα virtual challenge, που απαιτουσε 93 μιλια σε 10 μερες. Εγω βεβαια πηρα τον συναγωνισμο αυτο σε ψηλοτερο επιπεδο, αλλωστε ειχα ηδη συνηθησει τις μεγαλες αποστασεις. Σε 10 μερες περπατησα/ετρεξα συνολικα 230 μιλια, και ηρθα πρωτη στο challenge. Δεν σταματησα εκει, γιατι μια φιλη μου μου ειπε για καποιο αλλο virtual challenge το Run/Walk across the State of Texas. Εαν κυτταξετε στον χαρτη της Αμερικης θα δειτε οτι ο νομος του Τεξας εχει μια απεραντη εκταση, συγκεκριμενα, εχει καπου 814 μιλια. Κατι που αρχισα χαλαρα, αλλα τερματησα σε 51 μερες, για να λαβω ξανα την πρωτη θεση. Το φθινοπωρο συνεχισα και αλλα ποιο μικρα challenges, οπως, το Σαββατοκυριακο των γενεθλιων μου τον Σεπτεμβριο ετρεξα τρεις αγωνες σε τρεις μερες. Δηλαδη, αγωνα 5 χιλιομετρων την Παρασκευη, αγωνα 10 χιλιομετρων το Σαββατο, και ημιμαραθωνιο την Κυριακη. Μετα γιορτασαμε με τουρτα σοκαλατα, τα γενεθλια μου.
Αυτα τα challenges με διδαξαν να σεβομαι το Solitude (δηλαδη να ασκουμαι σολο, και να τα βρισκω με τον εαυτον μου). Αγαπησα ξανα το περπατημα, και το σωμα μου συνηθησε τις μεγαλες αποστασεις. Ξαναζωντανεψα φιλιες, που εστω και απο μακρυα, βρηκαμε τροπο να εποικηνωνουμε, και να κανουμε καθημερινη ασκηση. Αντικρυσα, φωτογραφησα και χαρηκα αμετρητες ανατολες, και τα ηλιοβασιλεματα και η γαλαζια θαλασσα(Ατλαντικος Ωκεανος) μου θυμισαν οτι η φυση μας προσφερει τα καλυτερα δωρα, απλως πρεπει να ανοιξουμε τα ματια μας και να επιτρεψουμε στην ψυχη μας να τα δεχτει.
Συνολικα το 2020, καταφερα να τρεξω/περπατησω οσο ποτε και διανησα 7,486 χιλιομετρα. Και αυτο εγινε, σε συνθηκες που επισης ειχα ευθυνες για καθημερινο babysitting απο τον Αυγουστο και μετα. Πιστευω ειλικρινα, «Οταν θελουμε, Μπορουμε». Η οτιδηποτε ασκηση ειναι φαρμακο για να γιατρεψει τις διαφορες πληγες της ζωης μας και ποτε δεν μας απογοητευει.
Ειπα πολλα, θαθελα να σας στειλω και παλι αυτη τη χρονια ενα μηνυμα που συνεχιζει να ειναι το ιδιο οπως παντα. Στελνω το μηνυμα με μεγαλυτερη ενταση, γιατι τωρα ποιο πολυ απο ποτε, εχουμε την αναγκη να προσεξουμε τον εαυτον μας, να σεβαστουμε το σωμα και προ παντως την ψυχικη υγεια μας, και να παρουμε ευθυνη για την καθημερινη ασκηση. Υγεια ειναι η ασκηση, γιατι τροφοδοτει την ψυχη πρωτα και μετα προσφερει απλοχερα και στο σωμα.
Σας ευχομαι καλη χρονια, γεματη θετικη ενεργεια, γεματη υγεια και καινουργιες δραστηριοτητες.
Καλη συνεχεια, καλο δρομο
Γεωργια Δρακοπουλου Παναγοπουλου
H κ. Δρακοπουλου Παναγοπουλου είναι φίλη του συλλογου μας που κατοικεί μόνιμα στις Η.Π.Α.