Ο κορυφαίος προπονητής στις μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις, Χρήστος Παπαχρήστος, ο οποίος έχει και δική του ομάδα «PRT Papachristos Running Team», επισημαίνει τα λάθη που κάνουν οι ερασιτέχνες δρομείς για να φτάσουν από τα 5 στα 10χλμ.
Το τρέξιμο είναι εθιστικό και οι δρομείς υποπίπτουν σε λάθη που οδηγούν σε τραυματισμούς. Διαβάστε τις συμβουλές του έμπειρου προπονητή ώστε να τα αποφύγετε!
«Τα λάθη που κάνουν γενικά οι δρομείς είναι ότι βιάζονται να βελτιώσουν τους χρόνους τους, είτε επειδή ενθουσιάζονται, είτε επειδή βλέπουν κάποιους άλλους που ξεκίνησαν μαζί να έχουν καλύτερες επιδόσεις με την ίδια προπονητική διαδικασία.
Όταν ξεκινάνε δύο άτομα 40 χρονών το τρέξιμο και ο ένας εκ των δύο δεν έχει αθληθεί ποτέ στη ζωή του, ενώ ο άλλος έπαιζε παλιά ποδόσφαιρο, ήταν κολυμβητής, έκανε κάτι, το κορμί θυμάται και πολύ πιο εύκολα με την ίδια προπόνηση επανέρχεται.
Είναι σαν να είμαι εγώ Porsche και εσύ Cinquecento, αν η Porsche μείνει παρατημένη για πολλά χρόνια δεν θα πιάσει τα 300χλμ/ώρα, θα πιάσει όμως 200χλμ/ώρα. Το Cinquecento όμως και καινούριο να είναι, από τη στιγμή που είναι 1000 κυβικά δεν θα πιάσει ποτέ πάνω από 160χλμ/ώρα.
Το βασικότερο για έναν άνθρωπο που θέλει να αρχίσει το τρέξιμο είναι να πάει σε έναν αθλητίατρο να κάνει κάποιες εξετάσεις και να δει πόσα κιλά πρέπει να χάσει. Γιατί οι τραυματισμοί προέρχονται από το βάρος και η βελτίωση στις επιδόσεις σε αυτές τις περιπτώσεις επέρχεται απλώς και μόνο με την απώλεια βάρους. Όταν υπάρχουν παραπανίσια κιλά είναι ασφαλές να τρέχει κανείς έως 5 χλμ, διότι διαφορετικά θα μείνει από πόδια.
Όταν βλέπω τον άλλον και τρέχει μαραθώνιο με μία κοιλιά μέχρι εκεί… αυτός θα τραυματιστεί. Μετά υπεισέρχονται κι άλλες λεπτομέρειες όπως τί παπούτσι φοράς. Αν είσαι βαρύς πρέπει να έχει μεγαλύτερο υποβοήθημα από πίσω, αν είσαι ελαφρύς πιο φλατ που είναι πιο γρήγορο. Μετά τα 500χλμ πρέπει να το αλλάξεις το παπούτσι, δεν μπορεί να φοράς το ίδιο επειδή δεν έχεις λεφτά να πάρεις άλλο, θα κάτσει το παπούτσι και θα σου βγει τραυματισμός.
Φυσικά δεν σημαίνει ότι το ακριβό παπούτσι θα σε προστατεύσει από τραυματισμούς αν δεν είναι αυτό που σου ταιριάζει.
Βλέπεις μερικούς και παίρνουν με αερόσολα που είναι για περπάτημα ή μπάσκετ, ε και αυτός θα τραυματιστεί σίγουρα.
Μετά έχει σημασία το στυλ που τρέχει κάποιος. Πατάς όλο το πέλμα, τρέχεις με μύτες ή πατάς φτέρνα. Καθένας χρειάζεται άλλο παπούτσι. Αυτοί που πατάνε μύτη δεν χρειάζονται ενισχυμένο παπούτσι στην φτέρνα, αφού δεν τη πατάνε γιατί να κουβαλάνε τσάμπα το βάρος; Όταν πατάς όλο το πέλμα παίρνεις πιο ψηλό, αν τρέχεις με φτέρνα, για να αποφύγεις απονευρωσίτιδες παίρνεις πιο ψηλό και πιο μαλακό για να αποσβαίνει λίγο τους κραδασμούς.
Επομένως το πρώτο πράγμα που λέω σε κάποιον που μου ζητά να τον αναλάβω είναι να πάει να βγάλει πελματογράφημα, ώστε ο ειδικός να του πει τι παπούτσι θα πάρει.
Στις μεγάλες ηλικίες με ειδικό ασκησεολόγιο το στυλ διορθώνεται σε ποσοστό της τάξης του 10-20%, αντίθετα με το τι συμβαίνει στα παιδιά. Γι αυτό τα παιδάκια τα βάζουμε να κάνουν σε μικρές ηλικίες μόνο ασκησούλες.
Υπάρχουν βέβαια και σπάνιες περιπτώσεις παιδιών που τρέχουν τέλεια. Εχω έναν μικρό, στον οποίο δεν έχω κάτι να διορθώσω, έτσι γεννήθηκε. Αν όμως δεν τρέχει σωστά προσπαθώ να τον διορθώσω για να μην τραυματιστεί».